Zoals ik Al eerder vertelde werk ik met kinderen in de leeftijd 4-12 jaar.
Na al die perikelen rondom het Corona virus en de lockdown spelen mijn oppaskinderen voornamelijk alleen nog maar “schooltje” want tsja de lessen die ze tegenwoordig meemaken zijn ofwel in de klas, of online omdat ze in quarantaine zitten of dat ze in een lockdown terecht komen en dan ineens geen school meer hebben! 😳
Heel bijzonder allemaal!
Maar goed mijn oppaskinderen hebben de verantwoordelijkheid op zich genomen om dan maar les aan elkaar te geven…. 😆
En dat gaat niet zonder horten of stoten 🙈
Strenge juffen met geïrriteerde en bange leerlingen 😅
Er wordt veel strafwerk uitgedeeld en de juf schreeuwt vooral dat de kinderen moeten opletten!
#belevingvsrealiteit? 🤔
Maar goed als dit een manier is om al deze vreemde situaties te verwerken, dan zeg ik; leef je uit! 😆
In de maand december was mijn huis net een kringloop 😱
10 (gesponsorde) grote dozen met kerstspullen in de serre en nog een aantal (gesponsorde) in de schuur 😩
“Kerststukjes maken” dat was eerste prioriteit 😅 ( zsm die dozen wegwerken 🙈😅)
En daarna al die kerststukjes mee naar huis nemen en uitdelen aan zo’n 25 mensen die alleen wonen 🤗
Die 25 mensen wonen bij ons in de wijk.
Ik deel vaak met mijn oppaskinderen leuke attenties uit aan deze alleen wonende mensen en zeker nu met deze pandemie!(zelfgemaakte kaarten, leuke knutsels, bloemetjes, etc), even laten weten dat ze gezien worden, geliefd zijn en dat we aan ze denken. In deze Corona tijd vind ik aandacht geven juist aan deze mensen erg belangrijk 😔🥰
We brengen die leuke attenties dan rond en die mensjes genieten van de aandacht en het “moois” wat ze krijgen. 🥰
Een wijkverpleegkundige gaf laatst een mooi compliment: “ jullie maken verschil in het leven van deze mensen” ❤️ #loveit
Ik maakte onlangs wel een heftige situatie mee….
Een oppaskind, die pas een aantal weken bij me in de opvang zit, was op een middag extreem veel aan het drinken, ze plaste ook veel en was extreem moe.
Ik dacht of nieren of suiker…🤔
Nieren dan is plassen lastig, dus suiker zou het kunnen zijn. Ik bracht de ouders op de hoogte van mijn observatie en ik kreeg als antwoord dat het thuis ook al opgevallen was, dat ze ermee naar de huisarts waren geweest en dat het geen suikerziekte was.
Ik was erg blij met dit bericht en ook
Opgelucht.
2 dagen later kreeg ik een appje dat de ouders met het kind in het zieken huis zaten en er suikerziekte type 1 was geconstateerd 😔
Helaas mijn observatie was toch juist, heel verdrietig voor het kind, een meisje van 4 jaar!
Na de kerstvakantie kwam ze weer onder strenge “restricties” bij me naar de opvang.
“Mariek, ik ben ziek en ik word nóóit meer beter!” 🥺 zei ze ineens uit het niets
Ik zei: “ ja dat is heel verdrietig 😞 maar ik zie wel dat jij heel goed luistert naar de dokter en je best doet om gezond te blijven doordat je je zo goed houdt aan je nieuwe “dieet” 🥰😌
Als gastouder en pedagogisch werker (en moeder van 3), probeer ik de kinderen op te bouwen, hoop te geven, het goede te zien in iedere situatie en het beste in het kind naar boven te halen ❤️
Omdat ik besef dat ik een belangrijke rol speel in het leven van deze kids.
Maar dan word je meteen daarna geconfronteerd met de andere kinderen die heel nuchter op de “situatie” reageren ☺️
Kind: “Waarom mag zij (een kind met suikerziekte die op exacte tijden moet eten/drinken 😅) meteen haar cracker opeten en moet ik wachten tot de rest een cracker heeft?” 🙈😆
Tsja “praktijk ervaringen” noemen we dit toch… ?😅😂
Een kijkje in het leven van een Gastouder 🙈 hoe flexibel kun je zijn?! 😂😂😂
